مرغ آمین

بابل

دارم کتاب "عدالت در پرانتز" را می خوانم، از ایساک بابل.
اولین بار اسم بابل را در داستان کوتاهی از بورخس دیدم. اسم بابل که البته یادم نماند ولی این که کسی بوده که وقتی حکومت استالین می خواهد اعدامش کند می‌گوید :"بگذارید کارهایم را تمام کنم" یادم مانده بود. همین جمله را در ابتدای این کتاب دیدم و فکر کردم ، خب ببینیم چه می گوید...
مترجم کتاب مژده دقیقی است که از متن انگلیسی ترجمه کرده و خود کتاب هم را هم دخترش سالیان سال پس از اعدام بابل، کسی که روزی مدافع سرسخت انقلاب سرخ بود، جمع آوری و منتشر کرده است.
ترجمه، دست انداز زیاد دارد. ممکن است اصل خود داستان ها هم مشکلاتی داشته‌اند – بابل عجول بود، مدام در حال سفر، زن و دخترش پاریس بودند، اشتغالات معیشتی هم داشت – ولی باز هم ترجمه بهتر از این هم می‌توانست بشود.

داستانی در این کتاب هست به اسم "بیداری". راوی که پسر بچه‌ای چهارده ‌ساله است، شنا یاد نمی‌گیرد ولی مربی شنایش را خیلی دوست دارد. به خانهء مربی‌اش می‌رود. نمایشنامه‌ای که تازه نوشته برایش می‌خواند...مربی می‌گوید :" کارت یک چیزی کم دارد، مشکل کم سن و سالی‌ات نیست، این به مرور حل می‌شود، چیزی که کم داری یک حور درک طبیعت است" ... با هم می‌روند بیرون... می‌پرسد :" اسم این درخت چیست؟" ... " این بوته چه میوه‌ای می‌دهد؟" ... "این صدای چه پرنده‌ای است؟" ... " پرنده‌ها به کجا پرواز می‌کنند؟" ... " چه وقت شبنم از همیشه بیشتر است؟" جواب هیچ‌کدام را نمی‌داند... " آن‌وقت جرأت می‌کنی بنویسی؟ آدمی که در طبیعت حضور نداشته باشد نمی‌تواند حتی یک سطر با ارزش بنویسد. توصیف‌های تو آدم را یاد صحنهء نمایش می‌اندازد..."