جرج اورول می گوید، هر کسی که مینویسد، حتی اگر روش استفاده از یک دستگاه را بنویسد (نقل به مضمون)، کلمات سوگلی ِ خود، و برای سر و شکل متن، ذوق خودش را دارد.
این کلمات سوگلی وقتی به چشم میآید که یا اشتباهی استفاده شده باشد، مثل این «برخورد دار است» و «برنمی تابد» و غیره، یا خواننده حساسیت خاصی به آن واژه داشته باشد، یا اصولاً خیلی به کلمات حساس باشد یا... یا این که آدم در حال ترجمه باشد و معنی آن کلمه هزار دردسر داشته باشد و در ضمن، از بد حادثه، سوگلی نویسنده عالی مقامی هم باشد!
وقتی این حرف اورول را خواندم، فکر کردم برای نویسندههای تراز اول، که گنجینهء واژگان غنی دارند، مصداق ندارد، چون زود یک مترادف دیگر یا بهتر به ذهنشان میرسد.
اما ترجمهء این کتاب و درماندگی در ترجمهء edge و line ، به من نشان داد که اورول خوب فهمیده و مطلبی که میگوید مبتلابه هرکسی است که با قلم سرو کار دارد.
این کلمات سوگلی وقتی به چشم میآید که یا اشتباهی استفاده شده باشد، مثل این «برخورد دار است» و «برنمی تابد» و غیره، یا خواننده حساسیت خاصی به آن واژه داشته باشد، یا اصولاً خیلی به کلمات حساس باشد یا... یا این که آدم در حال ترجمه باشد و معنی آن کلمه هزار دردسر داشته باشد و در ضمن، از بد حادثه، سوگلی نویسنده عالی مقامی هم باشد!
وقتی این حرف اورول را خواندم، فکر کردم برای نویسندههای تراز اول، که گنجینهء واژگان غنی دارند، مصداق ندارد، چون زود یک مترادف دیگر یا بهتر به ذهنشان میرسد.
اما ترجمهء این کتاب و درماندگی در ترجمهء edge و line ، به من نشان داد که اورول خوب فهمیده و مطلبی که میگوید مبتلابه هرکسی است که با قلم سرو کار دارد.
۲ نظر:
سلام
جسارتاً line میشود خط. اون یکی رو هم برو از بابات بپرس!!!
مطلب جالبی بود. فکر می کنم حق با اورول باشد. همهی آدمها(فارق از نویسنده و غیر نویسنده) کلمات خاصی دارند. در فارسی به برخی می گوییم تکیه کلام و به برخی کلمات سوگلی. اما در کل تبحر نیاز است .
ارسال یک نظر