حقیقت

همیشه افرادی هستند که استدلال کنند حقیقت مصلحت نیست، ضد سازندگی است، تجملات است. (به این می‏گویند تفکر عملی یا سیاسی.) و از طرف دیگر، افرادی که حسن نیت دارند، آن‏چنان‏که انتظار می‏رود، نسبت به دست شستن از قبول مسؤلیت‏ها، عقیده‏ها و انتصابات که آرمان‏گرایی فراوانی در آن‏ها صرف شده، بی‏علاقه‏اند. موقعیت‏هایی به وجود می‏آبد که در آن حقیقت و عدالت به نظر ناسازگار می‏آید. حتی در مقابل درک حقیقت مقاومت بیشتری وجود دارد تا تصدیق مطالبات عدالت‏خواهانه. برای مردم به نظر بسیار آسان می‏آید که حقیقت را تشخیص ندهند، به خصوص وقتی درک حقیقت به این معنی باشد که از جامعه‏ای که بخش ارزشمند هویت آن‏ها را تأمین کرده است، دل بکنند یا طرد شوند.

سوزان زُنتاگ